Psalms 35

1[مزمور داود] ای خداوند با خصمان من مخاصمه نما و جنگ کن با آنانی که با من جنگ میکنند.

2سپر و مِجَنّ را بگیر و به اعانت من برخیز،

3و نیزه را راست کن و راه را پیش روی جفاکنندگانم ببند و به جان من بگو من نجات تو هستم.

4خجل و رسوا شوند آنانی که قصد جان من دارند؛ و آنانی که بداندیش منند، برگردانیده و خجل شوند.

5مثل کاه پیش روی باد باشند و فرشتهٔ خداوند ایشان را براند.

6راه ایشان تاریکی و لغزنده باد و فرشتهٔ خداوند ایشان را تعاقب کند.

7زیرا دام خود را برای من بیسبب در حفرهای پنهان کردند که آن را برای جان من بیجهت کَنده بودند.

8هلاکت ناگهانی بدو برسد و دامی که پنهان کرد خودش را بگیرد و در آن به هلاکت گرفتار گردد.

9و امّا جان من در خداوند وجد خواهد کرد و در نجات او شادی خواهد نمود.

10همهٔٔ استخوانهایم میگویند، ای خداوند کیست مانند تو که مسکین را از شخصِ قویتر از او میرهاند و مسکین وفقیر را از تاراجکنندهٔ وی!

11شاهدان کینهور برخاستهاند. چیزهایی را که نمیدانستم از من میپرسند.

12به عوض نیکویی بدی به من میکنند. جان مرا بیکس گردانیدهاند.

13و امّا من چون ایشان بیمار میبودند، پلاس میپوشیدم؛ جان خود را به روزه میرنجانیدم و دعایم به سینهام برمیگشت.

14مثل آنکه او دوست و برادرم میبود، سرگردان میرفتم. چون کسی که برای مادرش ماتم گیرد، از حزن خم میشدم.

15ولی چون افتادم شادیکنان جمع شدند. آن فرومایگان بر من جمع شدند، و کسانی که نشناخته بودم مرا دریدند و ساکت نشدند.

16مثل فاجرانی که برای نان مسخرگی میکنند، دندانهای خود را بر من میافشردند.

17ای خداوند تا به کی نظر خواهی کرد؟ جانم را از خرابیهای ایشان برهان و یگانهٔ مرا از شیربچگان.

18و تو را در جماعتِ بزرگ حمد خواهم گفت. ترا در میان قوم عظیم تسبیح خواهم خواند.

19تا آنانی که بیسبب دشمن منند، بر من فخر نکنند، و آنانی که بر من بیسبب بغض مینمایند، چشمک نزنند.

20زیرا برای سلامتیسخن نمیگویند و بر آنانی که در زمین آرامند، سخنان حیلهآمیز را تفکر میکنند.

21و دهان خود را بر من باز کرده، میگویند هَههَه چشم ما دیده است.

22ای خداوند تو آن را دیدهای، پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.

23خویشتن را برانگیز و برای داد من بیدار شو، ای خدای من و خداوند من، برای دعوی من.

24ای یهوه خدایم مرا موافق عدل خود داد بده، مبادا بر من شادی نمایند.

25تا در دل خود نگویند، اینک مراد ما؛ تا نگویند او را بلعیدهایم!

26و آنانی که در بدیِ من شادند، با هم خجل و شرمنده شوند؛ و آنانی که بر من تکبر میکنند، به خجلت و رسوایی ملبس شوند.

27آنانی که خواهان حق منند ترنّم و شادی نمایند و دائماً گویند خداوند بزرگ است که به سلامتیِ بندهٔٔ خود رغبت دارد.

28و زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و تسبیح تو را تمامیِ روز.
Copyright information for PesOV